"هر دم از این باغ بری میرسد، تازه تر از تازه تری میرسد!" اکنون مدتی است که تحرکات و ادبیات حزب کمونیست کارگری (ح ک ک) مرا یاد این ضرب المثل قدیمی می اندازد. هر بار که موضع جدیدی میگیرند یا فیل تازه ای هوا می کنند، با خود می اندیشم که تا کجا پیش (ببخشید پس) خواهند رفت، اما اکنون دیگر برایم مسجل شده است که بر این سقوط پایانی نیست. این حزب تحت رهبری نوین اش بشدت به راست چرخیده است، پوپولیسم کاملا بر تئوری ها و متدولوژی اش حاکم شده، و هیاهو و شلوغ کاری و تبلیغات بی محتوا و سطحی به تنها روش کاری آن بدل شده است. گویی از مبارزه سیاسی فقط همین را بیاد دارند که هیاهو بپا کنند .
تاسیس سازمان اکس مسلم و تبدیل 90 درصد از اعضای کمیته مرکزی به مسلمانان سابق و قرار گرفتن در کنار گرایشات راست سکولار و در حاشيه سياستهاى قطب تروریسم دولتی تحت عنوان "شنا در گودی استخر" بیانگر چرخش به راست 180 درجه ای از سابقه رادیکال، انقلابی و کمونیستی این حزب خوش نام است. تبدیل حزب کمونیست کارگری که هدف خود را سازماندهی انقلاب سوسیالیستی کارگری قرار داده بود٬ به حزب "رهبر" جنبش سرنگونی یکی دیگر از شاهکارهای پوپولیستی رهبری ح ک ک است. زیگزاگ زدن در سیاست و موضع گیری به روش هر روزه این حزب بدل شده است. نان به نرخ جنبش سرنگونی خوردن تمام متد این حزب را بیان می کند. بنظر می رسد که نزد این حزب "با مزه مزه کردن دهان شیرین می شود." فکر میکنند که بدون هیچ عمل سازمان گرایانه با تکرار مداوم "من نماينده جنبش سرنگونی ام" عملا به رهبر بدل میشوند .
اما چه شد که یک بار دیگر وضعیت متاثر کننده این حزب جلوی چشمانم قرار گرفت؟ لایحه ارتجاعی – اسلامی خانواده، تحرکات حول و حوش آن و برخورد این حزب، یک نمونه دیگر از چرخش به راست و هیاهوی پوچ سر دادن ح ک ک است. ابتدا آمدند و با شلوغ کاری این لایحه را اعلام جنگ رژیم به زنان و مردم ایران خواندند. با این کار عملا در کنار جنبش ملی – اسلامی قرار گرفتند که میکوشد این لایحه را یک حمله بی سابقه به حقوق و موقعیت زنان قلمداد کند. گویی موقعیت و حقوق کنونی زنان با آنچه این قانون پیش بینی میکند در عمل تفاوتی میکند. زنان در حال حاضر تحت چنین شرایطی دارند زندگی می کنند. سپس ح ک ک به فحاشی به "ائتلاف راست" علیه لایحه پرداخت و خود یک "لایحه چپ" علم کرد .
مدت کوتاهی بعد، بیش از 100 فعال زن سرشناس متعلق به جنبش ملی – اسلامی برای مذاکره و مماشات به مجلس رفتند و مجلس در واکنش به این حرکت موقتا لایحه را به کمیسیون قضایی و حقوقی بازگرداند. ح ک ک با تیتر درشت اعلام کرد که رژیم "جرئت نکرد" لایحه را تصویب کند! این تحفه سازش و مماشات ملی – اسلامیون را بعنوان پیروزی جنبش آزادیخواهی زنان قلمداد کرد. نوشت: "لایحه خانواده دولت اسلامی مصاف بزرگ جنبش ضد مذهبی و جنبش آزادیخواهانه زنان با مذهب و قوانین اسلامی را یکبار دیگر مقابل چشم همگان قرار داد. ترس رژیم از تصویب این لایحه، یکبار دیگر قدرت جنبش اعتراضی مردم، نه مردم به قوانین اسلامی و ضد زن رژیم و نه مردم به کل این رژیم متعفن اسلامی را به نمایش گذاشت ."
سعی کرد به روی خود نیاورد که این عقب نشینی موقت و تاکتیکی رژیم حاصل چه حرکت و چه سازشی بوده است. از یک سو مانند جنبش ملی – اسلامی این حرکت را در بوق و کرنا کرد، از سوی دیگر حملات خود را نثار ملی – اسلامیون نمود :
"جدال بر سر لایحه خانواده یکبار دیگر تفاوت بنیادی و عمیق جنبش آزادیخواهی و برابری طلبی را با جنبش ملی اسلامی و حاشیه رژیم نیز عیان نمود. درمقابل پرچم آزادیخواهانه جنبش برابری طلب جامعه، درمقابل پرچم سرنگونی تمام عیار رژیم اسلامی و الغای تمامی قوانین آن، پرچم "اسلام میانه رو حقوق بشری" خانم عبادی و جریانات دوم خردادی نیز به اهتزاز درآمد تا از طریق چانه زنی با نمایندگان مجلس اسلامی و گوشزد کردن خطر رادیکال شدن جنبش اعتراضی به آنها، اصلاحاتی را در این لایحه به مجلس سفارش دهد ."
معلوم نیست که اینها تا کی می خواهند سرشان را همچون کبک به زیر برف کنند؟ این دیگر عادتشان شده است. فردا که رژیم دوباره این لایحه را در مجلس طرح می کند، اینها دچار "امنزیا" خواهند شد. فراموش می کنند که مسکوت گذاشتن موقت آن را عقب نشینی و ترس رژیم خوانده بودند. ح ک ک با بزرگ کردن این حرکت و در عین حال با حمله به جنبش ملی – اسلامی که با وجه المسالحه قرار دادن جنبش مقاومت توده ای زنان، این وقفه کوتاه را کسب کرده است، می خواهد اینطور وانمود کند که این واقعه محصول کار آنهاست. به همین دلیل است که این چنین این حرکت رژیم را بزرگ می کنند .
این دیگر از روی استیصال است. برای بالا نگاه داشتن روحیه تشکیلات خود احتیاج دارند "دستاورد" رو کنند. یک سال و نیم پیش قطعنامه دادند که دولت احمدی نژاد بنا بر پیش بینی آنها شکست خورد و پس از آن هر سرکوب و اعدام و زندانی را با استیصال رژیم توضیح داده اند. اکس مسلم شدند تا بتوانند از امکانات راست بنفع مطرح شدن خود استفاده کنند. در این مسیر رفتند و کنار راست قرار گرفتند و بتدریح سیاست هایشان جملگی در همان راستا قرار گرفت. هیاهویشان چه بر سر لایحه ارتجاعی – اسلامی خانواده و چه بدنبال مسکوت گذاشتن شدن آن کاملا مثل واکنش ملی – اسلامیون است. آنگاه معلوم نیست چرا ملی – اسلامیون از اینها فحش میخورند؟ به این خاطر که این ملی – اسلامیون رقبای آنها در صحنه سیاست اند. وگرنه این فعالین ملی – اسلامی حقوق زن یک سر سوزن از موتلفین بین المللی اکس مسلم که هر روز با آنها عکس می گیرند، راست تر نیستند. مساله بر سر راست و چپ بودن جنبش ملی – اسلامی نیست. مساله بر سر رقابت سیاسی است. اما آیا این نقطه فرود سقوط آزاد ح ک ک است؟ باید دید. در عالم سیاست تحت این رهبری پوپولیست و پراگماتیست هر چیزی ممکن است. *
